عرق ضد سرماخوردگی آویشن و پونه آبی 1 لیتری ارگانیک ژیک

خواص آویشن

آویشن یکی از محبوب‌ترین گیاهان برای آشپزی است که سابقه‌ی طولانی‌مدتی هم در طب‌های سنتی دارد. خواص آویشن برای سلامتی منجر شده مردم زیادی سالیان سال از این گیاه برای درمان بیماری‌ها، حفظ سلامتی و به‌ویژه پیشگیری و درمان مسمومیت غذایی استفاده کنند.

در روزگاران کهن که یخچال و امکانات لازم برای نگه‌داری غذاها وجود نداشت مردم از آویشن در غذاهای خود استفاده می‌کردند تا جلوی فاسد شدن گوشت و ابتلا به بیماری‌های موجود در غذاها را بگیرند. همچنین زمانی که هنوز آنتی‌بیوتیک وجود نداشت استفاده از روغن آویشن بهترین راهکار برای بهبود زخم‌ها و پیشگیری از عفونت به شمار می‌رفت.

نعنای آبی یا پونه آبی یا پونه جویباری با نام علمی Mentha aquaticیک گیاه پایا و گل دار است که به خانواده نعناییان(Lamiaceae) تعلق دارد. این گیاه در جاهای مرطوب رشد می کند و بومی اروپا، شمال غرب آفریقا و جنوب غرب آسیا است. در ایران در استان های مازندران، گیلان، گلستان به وفور یافت می شود.
پونه آبی گیاهی دارویی با ساقه های زیرزمینی ریشه مانند (ریزوم) است و تا ارتفاع ۹۰ سانتی متر رشد می کند. ساقه ها به رنگ سبز یا ارغوانی و در برش عرضی مربعی شکل هستند و بسته به گونه گیاه پرزدار یا بدون پرز هستند. ریزوم ها به صورت افشان رشد می کنند و دارای گوشته و ریشه های لیفی هستند. گل های نعنای آبی کوچک، متراکم، تخم مرغی شکل، ارغوانی یا مایل به صورتی تا یاسی رنگ و لوله ای هستند و گل آذین های انتهایی نیم کره ای را تشکیل می دهند. فصل گل دهی آن اواسط تا اواخر تابستان است. حشرات گوناگونی روی پونه های آبی می نشینند و گرده افشانی می کنند. با این حال، این گیاه از طریق ریزوم های زیرزمینی نیز تکثیر می شود. همه بخش های گیاه دارای عطر نعنایی متفاوتی هستند.
یک واریته از این نعنا، Mentha aquatic var. litoralis،بومی مناطقی از سوئد و فنلاند در نزدیکی دریای بالتیک است. این واریته بدون انشعاب، بدون پرز، با با برگ هایی باریک تر و گل هایی
کم رنگ تر است.پونه آبی در بیشتر نواحی اروپا، شمال آفریقا و غرب آسیا پراکندگی دارد. گیاهی است که به آمریکای شمالی و جنوبی، استرالیا و برخی از جزایر اقیانوس اطلس وارد شده است.
همان طور که از نامش پیدا است، پونه آبی در حاشیه های کم عمق نهرها، رودخانه ها، آبگیرها، جویبارها، چمن زارهای مرطوب، مرداب ها و زمین های آبگیری می روید. در صورتی که در خود آب رشد کند، از سطح آب بیرون می آید. به طور معمول خاکی که اندکی اسیدی تا آهکی است مورد پسند پونه آبی است (در زمین آهکی نرم رشد می کند).قسمت ‌های مختلف پونه آبی دارای تانن، مواد رزینی، پکتیکی، قند و اسانس است. مقدار اسانس و مواد مؤثره گیاه بر حسب واریته‌ های مختلف گیاه و شرایط محیطی متفاوت است. بر اساس تحقیقات انجام شده، افزایش در سطح پلوئیدی اغلب منجر به افزایش ماده خشک گیاه و متابولیت های ثانویه می‌ شود. همچنین با توجه به آن که بیشترین مواد مؤثره در برگ ‌ها و ساقه ‌ها وجود دارد، به نظر می رسد تغییرات مورفولوژیک خاص در این قسمت ‌ها که گاه با پلی پلوئیدی همراه است، موجب تغییر در میزان مواد مؤثره گیاه شوند.
پونه آبی به دلیل استفاده در زمینه های مختلف دارویی، بهداشتی و غذایی حائز اهمیت است. از این گیاه برای درمان اسپاسم معده، تقویت معده، ضددرد، باز کننده عروق، خنک کننده، محرک، قابض، صفرا آور، برای حل کردن سنگ های مثانه و کلیه استفاده می شود.همچنین برای درست کردن خمیردندان و سیگار نعناعی به کارمی رود. خواص دیگر این گیاه عبارت است ازضدنفخ، مفید برای سیاه‌ سرفه و آسم، رفع سرما خوردگی و دردهای رماتیسمی، نقرس، اشتهاآور، رفع سوءهاضمه، مؤثر در تنظیم ضربان قلب، رفع اسهال و ناهنجاری گوارشی و کبدی، برطرف ‌کننده بوی بددهان، ضد میکروب و کرم ‌کش.پونه آبی را می توان با پونه دشتی (Mentha spicata)پیوند زد و از آن ها نعنای بیابانی پرورش داد، ولی گونه ای نابارور است. اگر با نعنای سیبی پیوند داده شود، گونه Mentha suavisحاصل می شود و در پیوند با «نعنای ارونسیس» (Mentha arvensis)گونه Mentha verticillataبه دست می آید.